Henryk von Tunna
Wielki Mistrz: 1208 (?) - 1209.

ochodził z rodu dzierżącego niewielką ministerialną posiadłość Burgtonna w Turyngii.
Henryk Bart pojawia się po raz pierwszy w dwóch dokumentach turyngskiego landgrafa w 1208 i 1209 roku. Wtedy był jeszcze żonaty, jednak krótko potem żona mu zmarła i bezdzietnie owdowiały Henryk Bart podarował klasztorowi w Reinhardsbrunn 150 mórg lasu w Ettersberge, pożyczył od opata tegoż klasztoru 10 grzywien w srebrze i wyruszył na pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Ze wstąpieniem do Zakonu Krzyżackiego Henryk Bart długo nie zwlekał. Uczynił to zapewne tuż po przybyciu do Palestyny, pod koniec 1208 roku. Jego zakonna kariera była równie błyskawiczna.

Gdy zmarł wielki mistrz Otto von Kerpen, Henryk Bart objął po nim ten urząd, zapewne pod koniec lutego 1209 roku. Wystarczył mu zaledwie trzymiesięczny nowicjat, aby stanąć na czele Krzyżaków, co wymownie świadczy o słabości i niewielkiej liczebności Zakonu w tamtych czasach. Zakon wciąż znaczył niewiele, a jego liczebność była nadal znikoma. Świadczy o tym najlepiej wypowiedĽ przypisywana następcy Barta na stolcu wielkiego mistrza, Hermanowi von Salza. Miał on powiedzieć, że w chwili obejmowania swego urzędu nie był w stanie zebrać nawet dziesięciu rycerzy w pełnym uzbrojeniu.
Rządy Henryka Barta w Zakonie Krzyżackim trwały bardzo krótko, najwyżej kilka miesięcy, bowiem już 2 czerwca 1209 roku zmarł w Akce. Przypuszczalnie tam też pochowano jego zwłoki, w jakiejś, nieustalonej do dziś, krzyżackiej kaplicy.